Witamina D3 – fundament dobrego zdrowia

Witamina D3 wchłaniana jest przez skórę pod wpływem działania promieni słonecznych UV oraz pozyskiwana jest przez organizm z pożywienia. Dzięki jej odpowiedniemu stężeniu układ kostno-stawowy może sprawnie funkcjonować. W razie jej deficytu kości stają się kruche i łamliwe. 

Witamina D3 to związek chemiczny należący do grupy witaminy D – cholekarcefylol. Związek ten wpływa na skuteczne pozyskiwanie witaminy D przez organizm.  Konwersja witaminy D3 zachodzi w nerkach – dochodzi tam do wytworzenia jej aktywnej odmiany klacytriolu. Dzięki temu związkowi wapń w osoczu ma prawidłowe stężenie, natomiast wapń i fosfor lepiej wchłaniane z pożywienia. Witamina D3 jest bardzo potrzebna do mineralizacji kości oraz wzmocnienia układu odpornościowego, poprzez kontrolę sporej ilości genów. 

Kiedy zaczyna jej brakować, pojawiają się krzywizny kręgosłupa u dzieci oraz osteoporoza u starszych. Kości stają się podatne na urazy mechaniczne, mają mniejszą gęstość i przez to są kruche. Pojawia się większa podatność na infekcje, drżenie mięśni oraz ich znaczne osłabienie. Pogorszyć może się stan zębów i przyzębia. Odczuwalne są także nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu nerwowego.  W jakimś stopniu problemy sercowo-naczyniowe i choroby autoimmunologiczne wynikają także z deficytu witaminy D3. 

Prawidłowe stężenie witaminy D3 u dorosłego człowieka wynosi  30–50 ng/ml lub 50–75 nmol/l. W celu stwierdzenia niedoboru należy wykonać badanie krwi, a czasami także zbadać hormon parathormonu. Należy pamiętać, że najlepsze wartości wchłaniania witaminy D3 osiągnie się tylko dzięki ekspozycji skóry na promienie słoneczne. Jej suplementacja z pożywienia nie przyniesie tak zadowalających efektów. Śladowe ilości witaminy D3 spotkać można w takich produktach jak: mleko, jaja, masło, wątróbka czy olejach roślinnych. Warto uzupełniać jej ilość w organizmie, poprzez przyjmowanie kapsułek, najlepiej łącznie z witaminą K2. W tym duecie witaminy działają optymalnie – pierwsza reguluje gospodarkę fosforowo-wapniową, a druga odprowadza wapń w bezpieczne miejsce, do kości i zębów.