Łódź rolnicza – co doprowadziło do powstania miasta przemysłowego

Historia Łodzi osadniczej

Pierwsze zapiski o Łodzi pochodzą z 1332 roku. Zanim stała się miastem, była osadą rolniczą. Jeszcze w 1414 roku Łódź była znana pod nazwą Ostroga, którą zaczerpnięto od starszej nazwy rzeki Łódka. Kilka lat później zaczęła być nazywana Łodzią, która znajdowała się w niewielkiej odległości od wsi noszącej tą samą nazwę. Granice Łodzi biegły przez ziemię łęczycką aż po Zgierz, Tuszyn oraz Piotrków. Łódź była zewsząd otoczona przez liczne tereny leśne - obecne nazwy dzielnic i ulic są tego żywym dowodem. Dzisiejsze osiedle Dąbrowa było niegdyś znane jako miejsce porosłe dębami, Chojny były miejscem, gdzie rosły drzewa iglaste - choinki, a na Rokiciach znajdowały się wierzby rokita. Osiedle Grabieniec, usytuowane w dzielnicy Bałuty porastały graby. W dawnej osadzie oprócz bujnej roślinności znajdowały się również zwierzęta. Tak na przykład nazwa Żabieniec kryje w nazwie informacje o płazach, które zamieszkiwały tereny podmokłe. W 1423 roku Łódź na mocy decyzji Władysława Jagiełły uzyskała prawa miejskie. Z tą datą Łódź przestaje być osadą biskupią i staje się miastem. Jednocześnie Łódź uzyskuje prawo do organizowania targów i jarmarków, a w 1433 roku otrzymuje prawo używania pieczęci miejskiej. W nowo powstałym mieście ludność trudniła się rolnictwem, rzemiosłem, organizowała polowania, a także próbowała swoich sił w handlu.

Przełom w rozwoju miasta i początki miasta przemysłowego 

18 września 1820 to przełomowa data dla historii Łodzi, bowiem wtedy nasze miasto zostało włączone do pozostałych osad przemysłowych. To wydarzenie wytyczyło nowy kierunek rozwoju i zarysowało świetlaną przyszłość Łodzi. Duża ilość oraz rzek umożliwiała pozyskiwanie takich surowców budowlanych jak drewno czy cegły oraz sprzyjała wdrożeniu rozwiązań technologicznych. Dzięki doskonałym uwarunkowaniom naturalnym Łódź spełniała niezbędne kryteria, aby stać się potężnym miastem fabrycznym. W latach 1821-1823 wytyczono na jej terenach osadę sukienniczą. Moment ten uważa się za oficjalny początek otwierający Łodzi Przemysłowej. Widoczny potencjał spowodował napływ ludności i sprawił, że Łódź stała się kolebką wielokulturowości. Duży procent przyjezdnych stanowili rękodzielnicy. Natomiast od roku 1828 roku zaczęły powstawać w tym największy z nich zakład przemysłowy Geyera, nazywany popularnie Białą Fabryką. To właśnie w niej umieszczono pierwszą maszynę parową na terenie Księstwa Polskiego. Od 1865 roku zaczęła funkcjonować Fabryczno-Łódzka linia kolejowa. Łódź XIX wieku to okres świetności i pomnażania majątku "królów bawełny". W tym miejsca trzeba wymienić słynne nazwiska: Poznańskiego czy Scheiblera. Z inicjatywy tego drugiego powstał w Łodzi pierwszy bank. Dziś ich dawne zakłady przemysłowe i rezydencje stanowią zabytki architektoniczne, będące niemymi świadkami okresu świetności Łodzi. XX wiek przyniósł miastu ogromne straty. Przyczyniły się do tego wojny, które w dużym stopniu zniszczyły miasto. Po trudnym okresie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, Łódź dalej się rozwija. Powstają pierwsze uczelnie - Uniwersytet Łódzki oraz Politechnika. Historia Łodzi ukazuje jej niezwykłość oraz potęgę. Z pozornej i niewielkiej osady rolniczej Łódź przekształciła się w najszybciej funkcjonujący ośrodek przemysłowy na terenie XIX-wiecznej Polski.